“Hier is het”, zegt Allard terwijl hij vanuit zijn auto richting het tarweveld loopt. “Onze eigen Drunense tarwe.” Het is een zonnige dag: de goudgele tarwe wuift licht in de wind en vormt samen met de staalblauwe lucht en witte schapenwolkjes een prachtig Hollands plaatje. Meteen gaat Jacobs op zijn hurken zitten om met zijn telefoon een foto te maken. “Daar kunnen we later weer iets mee op social media en in onze nieuwsbrief”, zegt Allard tevreden, terwijl hij zijn veld goedkeurend bekijkt. Meer hoeft hij op dit moment niet te doen, want de afspraak is dat boer Gerard het gewas in de gaten houdt en sproeit wanneer dat nodig is. “Wij hoeven alleen de facturen voor zijn werk te betalen”, lacht Allard.
Drukke zichtlocatie
Het idee ontstond toen Allard en Maureen tijdens een vakantie in Zeeland een bord zagen: ‘hier groeit Zeeuwse vlegel voor bakker die en die’. Allard: “Ik dacht meteen: hé, dat is leuk! Het grijpt terug op vroeger, toen je nog met lokale producten werkte en het bakken nog een ambachtelijk, voortdurend veranderend proces was. Daar ging mijn hart sneller van kloppen. Het duurde daarna nog jaren voordat we de stap echt zetten. Zo’n idee moet rijpen, je moet er tijd, energie en geld instoppen en de juiste mensen tegenkomen. Na een tijdje zijn we gericht op zoek gegaan. We hadden als eis dat het perceel waarop de tarwe geplant zou worden een zichtlocatie moest zijn. Vanaf het begin wist ik dat we niet direct aan de tarwe zelf geld zouden verdienen. Sterker nog: we zijn bijna dubbel zo duur uit als bij de groothandel. Het moest dus gaan om het verhaal dat we ermee kunnen vertellen.”
Wie draagt het risico?
“We kwamen in contact met een plaatselijke agrariër die wel iets nieuws uit wilde proberen op één van zijn percelen. Er zat een mooi stuk land bij langs het Halve Zolenpad, een druk wandel- en fietspad van Drunen naar Waalwijk. We pachten de grond van hem, zijn eigenaar van de tarwe en dragen al het risico, hij voert de benodigde werkzaamheden uit. Voor hem was het de eerste keer dat hij met tarwe ging werken, dus samen zijn we ons erin gaan verdiepen en naar de zaadleverancier gegaan. Je moet het geluk hebben dat het klikt en dat de agrariër ook bereid is om er tijd en energie in te steken. Het is een relatief klein project, dus er zitten voor hem geen grote winsten in.”
Klanten meenemen in het verhaal
Voor het uitkiezen van het tarwezaad gingen Allard en Maureen niet over één nacht ijs. Allard: “Nederland is niet per se een tarweland, bovendien zitten we in Drunen op zandgrond. Uiteindelijk hielden we twee soorten over. Daartussen was het gewoon iene-miene-mutte. Meteen vanaf het begin hebben we onze klanten meegenomen in het verhaal. De zaden die de grond ingingen, de eerste aren die hun kop opstaken, het groeien van de tarwe: alles deelden we en mensen reageerden ontzettend enthousiast. We startten een Facebook-campagne op, lieten een logo ontwerpen voor het brood dat we met onze eigen tarwe wilden gaan maken en plaatsten een groot bord in het veld met het opschrift ‘Hier groeien 16.000 volkorenbroden’. Maureen vult aan: “Het is belangrijk dat je het verhaal open vertelt. We kregen de vraag of ons tarwe biologisch is. Dat is het niet. Het wordt zo min mogelijk bespoten, maar om het helemaal gecertificeerd biologisch te maken, is voor ons niet te doen. Daar moet je eerlijk over zijn, dat wordt gewaardeerd.”
De eerste oogst
De eerste oogst was een groot succes, maar het bleek een behoorlijke puzzel om er een goed brood mee te bakken. “Van wat je bij de groothandel koopt, zijn de bakwaarden en eiwitgehaltes tot op drie cijfers achter de komma bekend. Bij een eigen oogst varieert dat en moet je experimenteren.
Herald Vugs, baktechnisch adviseur bij Sonneveld, was betrokken bij het experimenteren na de eerste oogst in 2016: “We hebben samen deeg gedraaid van Allards eigen volkorenmeel en zijn gaan kijken hoe het deeg zich gedroeg. We zagen dat het deeg aanvankelijk wat zwak was in het proces, in de oven weinig bakwerking had en dat het brood wat samenhang miste. Ik heb toen geadviseerd om óf een gedeelte eigen volkorenmeel te vervangen door volkorenmeel uit zijn silo, óf door twee tot drie procent gluten toe te voegen. Als Allard nu een nieuwe oogst heeft, mailt hij de gegevens van zijn volkorenmeel en kijken wij bij Sonneveld of hij nog aanpassingen moet doen aan zijn receptuur, of Allard begint zelf te werken met zijn nieuwe oogst en als hij er dan niet uitkomt, belt hij even.”
Allard: “Uiteindelijk is het een goed broodje geworden: Allards Eigen Volkoren, van 100% lokale tarwe. Het heeft een specifieke smaak en een schare liefhebbers. Bovendien gebruiken we de tarwekorrels ook in een aantal van onze andere broden, tot ongeveer twintig procent. Het zorgt voor een karakteristieke smaak en aroma.”
Dynamisch proces
Het tweede jaar koos Allard voor de andere tarwesoort. Allard: “De bakwaarden waren beter en de opbrengst hoger. Nu zitten we in het derde jaar. Door de warme, droge zomer is er weinig kans op geschotte tarwe en dat is gunstig. De eerste analyses van het lab geven aan dat het eiwitgehalte laag is en de kwaliteit van de eiwitten hoog. Na de oogst gaan de tarwekorrels naar de molenaar en binnenkort kan het bakken weer beginnen, dat is spannend. Natuurlijk weet je na een paar jaar ongeveer aan welke knoppen je moet draaien, maar bakken met eigen tarwe blijft een dynamisch proces waar je al je vakmanschap en passie in kan en moet stoppen. Dat vind ik er ontzettend leuk aan. Dit jaar heb ik ook een ton witte tarwebloem laten malen. Voor Allards Blond, of een leuk stokbroodje misschien’, mijmert Allard.
Publiciteit en goodwill
Op de Facebookberichten van Allard en Maureen (die het leeuwendeel van de pr en marketing op zich neemt) kwamen niet alleen veel reacties, het leverde ook gratis publiciteit op. “We hebben met een artikel in het Brabants Dagblad gestaan en in het kwartaalmagazine van de plaatselijke Rabobank”, vertelt Maureen. “In verkopen is moeilijk te meten of ons tarweveld iets opgebracht heeft. En aan de kostenkant is het absoluut duurder dan grondstoffen bij de groothandel bestellen, bovendien kost het veel tijd en energie. Je moet het dus absoluut doen omdat je het leuk vindt – niet voor het geld. Maar: er gebeurt iets in de bakkerij. Onze filosofie: er moet regelmatig iets nieuws gebeuren, zodat mensen er over kunnen praten. Idealiter zijn we minstens twee keer per jaar hét gespreksonderwerp in Drunen.”
Tegenslag
Elk initiatief heeft te maken met tegenslagen, soms uit onverwachte hoek. Maureen: “Waar we nooit aan gedacht hadden: we kregen te maken met vandalisme. Twee jaar geleden is het bord deels vernield, waardoor het scheef kwam te hangen. Dit jaar is het beklad met graffiti. Dan moet je snel handelen, want het is je visitekaartje. Als mensen langslopen of -fietsen en ze zien een scheefhangend of beklad bord met jouw naam erop, werkt dat juist averechts.”
Stappenplan voor een eigen tarweveld
- Zoek een veld op een zichtlocatie
- En een agrariër met wie het klikt
- Zoek een molenaar, eventueel met mogelijkheid tot opslag
- Maak afspraken over wie het risico draagt en wie de werkzaamheden uitvoert
- Bepaal met welk tarweras je gaat werken en hoeveel je wil hebben
- Stel een marketingplan op, laat bijvoorbeeld een bord maken en een logo ontwerpen
- Start het PR-proces en gebruik daarvoor alle kanalen, van de winkel (train het winkelpersoneel!) en de digitale nieuwbrief tot social media
Meer inspiratie?
Kijk bij ‘Inspiratie’ voor meer inspirerende succesverhalen. Ben je zelf ook trots op het succes dat je hebt geboekt door met ons samen te werken? Stuur een mail naar marketing@sonneveld.com, laat het weten aan één van onze baktechnische adviseurs of geef het aan bij je accountmanager. Wellicht is jouw verhaal hier dan ook binnenkort te vinden! De contactgegevens vind je op onze contactpagina.